Broń Biała | ||||||||||||||||
Broń biała
Berdycz - Jest to ciężki topór bojowy. W sumie broń akcjonarna wstawiana między topór
a halabardę. Używali go strzelcy jako podpórkę pod muszkiet lub do walki
wręcz. W celu zmniejszenia jego ciężaru ostrze nie było pełne. Noszono go za
pasem na plecach żołnierza.
Buzdygan - To natomiast broń obuchowa prosto od maczugi lub prostej
pałki czyli typowego uzbrojenia piechoty czasów starożytnych. Jednak od XIV
wieku coraz chętniej używała go też jazda. Spowodował to fakt, że buzdygan
mógł zadać death cios nawet dobrze opancerzonemu przeciwnikowi. Z
czasem pod imieniem buława nabrał znaczenia raczej symbolicznego.
Nadziak - czyli młotek na długim drzewcu zaopatrzony w kolec do przebijania
zbroi. Jest to broń z najdawniejszego pierwszego arsenału plemion
germańskich. Cios zadany kolcem nadziaka mógł przebić nie tylko kolczugę
ale nawet hełm czy zbroję z płyty. Od XIII wieku nadziaki
rozpowszechniły się w całej Europie. Według starych ludowych podań
nadziakiem posługiwało się najwyższe bóstwo Germanów czyli Donar.
Posługiwanie
się nadziakiem jest podobne do walki buzdyganem tyle tylko że nadziak jest
lepiej wyważony i jego ciosy zawsze skuteczniejsze od ciosów buzdyganu.
Szponton - Nazwa tej broni wywodzi się od słowa włócznia (z łaciny).
W XVIII wieku w szpontony uzbrojeni byli niemieccy oficerowie. Broń ta
stanowiła kopię partyzany i była używana jako oznaka służbowa
oficera. Tę broń skończono rozpowszechniać około 1770 roku.
Partyzana - To jedna z ciekawszych broni. Byla to oficerska broń drzewcowa.
W XVI wieku zyskała ona powszechne zastosowanie jako broń oficerów oddziałów
konnych uzbrojonych w lance. Od piki odróżniana po charakterystycznym
półksężycowatym układzie dwóch krótkich kolców między drzewcem a grotem.
Partyzana walczyła podobnie jak halabarda. Pozostała w użytku aż do XIX
wieku. Wczesne wersje partyzany miały długie i szerokie groty które potem
udoskonalono, zmniejszono je. Partyzana nie tyle służyła do walki co
stanowiła oznakę władzy oficerskiej więc jej grot bywał czesto zdobiony
grawerowaniem, złoceniami i rytami.
Sztylet - tę broń zna prawie każdy ale znacie chyba tylko jej widok dlatego
napiszę więcej. Jest to broń biała o krótkim ostrzu przeznaczona do sztychów
a nie cięć. Jej przeznaczeniem jest walka w zwarciu. Dawnymi czasy
sztyletem walczyła lewa dłoń, był on jako dodatek do miecza lub rapiera.
Sztylety już w użyciu aż od epoki kamiennej. W czasie tego długiego okresu
skonstruowano wiele różnorodnych odmian tej broni.
Lanca - W wieku XVII i XVIII włócznie były powszechnie używane nie tylko
przez piechotę, ale również jazdę. Na lancę możemy powiedzieć inaczej
włócznia kawaleryjska. Miała ona 2,8-2,9 m dł., z czego około 12 cm
przypadało na grot.
Cios zadany był bardzo silny ponieważ żołnierz
wykorzystywał do tego "energia kinetycza" rozpędzonego konia. Żołnierze
często mocowali na drzewcach lanc niewielkie flagi zwane oriflamami. Były
one mocowane ponieważ
podczas szarży flagi te wydawały charakterystyczny dzwięk który wywierał
niekorzystny wpływ na psychikę wroga.
Dawnymi czasy ciężka włócznia rycerska, która była prototypem lancy
kawaleryjskiej. Mistrz walki który używał tej broni mógł zadać tak
potężny cios że nie mogła go wytrzymać żadna zbroja. Człowiek w zbroi był nabijany
jak na pal. Wraz z wprowadzeniem broni palnej i
przekształceniem rycerstwa-regularna jazda- lanca zwolniła miejsce
pałaszowi i pistoletowi. W XVIII wieku lance stanowiły broń przede wszystkim
lekkiej jazdy.
Pika - Była to broń drzewcowa przeznaczona do pchnięć. W XVII-wiecznych
bitwach pika zyskała szczególne znaczenie przy odpieraniu szarż kawalerii, była to zatem broń raczej defensywny niz ofensywy. Gdy wróg się
zbliżał, to wtedy żołnierze w pierwszych szeregach opierali koniec piki o
ziemię(trzymali w jednej ręce) a do drugiej brali miecz. Żołnierze w centrum formacji mogli operować pikami obiema dłońmi. Pika piechoty była
zwykle dłuższa niż lanca kawaleryjska. W zaraniu XVII wieku Francuzi i
Niemcy zwiększyli wymiar piki z 3 m bagatela aż do 5,2-5,8 m dł.,
Hiszpanie natomiast przez długi czas używali krótkich pik ponieważ
zapewniały one swobodę ruchów w zwarciu.
Agent
Broń biała | ||||||||||||||||
Autor: 5920 | ||||||||||||||||